Het goed verstaan van spraak gaat mis bij Robbie als hij informatie hoort die wel voor hem bedoeld is, maar in een drukke omgeving, bijvoorbeeld de klas, aan hem wordt gegeven. Daar is dan zoveel lawaai of ruis voor hem, dat hij door dat lawaai heen de leerkracht niet kan verstaan en dus ook niet kan begrijpen. Of thuis, als hij geroepen wordt voor het eten, maar dit niet ‘hoort’ door het geluid van televisie of computergame.  

Robbie: “Soms wordt het heel druk in mijn hoofd en dan hoor ik heel veel herrie. Dat doet dan ook pijn in mijn hoofd. Of in de klas, als er meer kinderen praten, dan hoor ik het niet als de meester mij wat vraagt. En dan krijg ik op mijn kop. Papa en mama worden ook wel eens boos als ik ze niet hoor, maar ik kan er niets aan doen. Soms kan ik ook niet zo goed zinnen maken, want dan is het in mijn hoofd wel duidelijk maar begrijpen ze mij toch niet.” 

De boosheid van een leerkracht of zijn ouders komt voor Robbie onverwacht en plotseling. Zelf heeft hij immers niet in de gaten dat hij iets niet heeft gehoord of verstaan. Met als gevaar dat Robbie en zijn ouders of de leerkracht elkaar niet begrijpen, waardoor de ontwikkeling van Robbie ernstig in gevaar kan komen.   

Robbie: “Bij Curium leer ik om beter te vertellen over wat ik hoor en denk. En dat ik niet boos moet worden als ze me niet begrijpen. Nu begrijpt de meester mij beter, en mijn vriendjes ook als we aan het spelen zijn. En papa en mama leren hoe ze dingen duidelijker tegen mij kunnen zeggen. Zodat ik het wel snap.“